Bu bir hatıra yazısıdır hatırlarımda barındığı kadar kısa ona olan sevgim kadar büyük. Sevgili dedeciğim hayatlarımızdan fiziksel olarak gideli henüz iki gün oldu. Şimdiden acın kendisini anılara bırakmaya başladı bile ardından ağladığımıza aldırma sakın bizler çok iyiyiz, aylardır hasta olmana çok üzülüyorduk bazen o kadar acı çekiyordun ki senin ölmeni istedim, ölmeni ve bu acılardan kurtulmanı istedim. Çok utanıyorum böyle düşündüğüm için ama seni öyle binlerce iğnenin kucağında acılar içinde erirken görmeye hiç dayanamıyordum.
Seninle aramız çok iyi değildi beklide en sevdiğin torunlarından biri değildim diğerlerini zaman zaman kıskandım ama sen benim en sevdiğim tek dedemdin. Daha şimdiden keçisakalımla “hoca efendi “diyerek dalga geçmeni özledim be dede. O mesli ayaklarını, uzun paltonu, cepkeninden çıkardığın saati, bizleri gülüp geçiren o hikâyelerini hiç unutmayacağım. Eşini yani Ananemi hiç merak etme o artık bizlere emanet sana ayırdığımız sevgilerimizi de ona vereceğiz artık iki kat seveceğiz onu.
Bize her geldiğinde açtırdığın o müziği çalıyorum köye geldiğimde mezarının başında da çalacağım Sık sık rüyalarımıza gelmeni bekliyoruz bütün dualarımız seninle dedeciğim…
Keşke bunları yüzüne söyleyebilseydim ya da umarım tanrı internet kullanmanıza izin veriyordur da bunları okuyabiliyorsundur. Umarım gitmek istediğin yerdesindir ve umarım mutlusundur ve umarım seni çok sevdiğimizi biliyorsundur elveda dedeciğim…
3 comments:
Manu,başın sağolsun.
kendini suçlu hissetme,insan acı çektiklerini gördükçe senin gibi düşünüyor.mekanı cennet olsun dedenin.
1979 senin doğum tarihin değil mi.
Ben dedemi kaybedeli 15 sene oluyor. Kanserdi o da çok acı çekti gitmeden önce. Hayatımda en çok O'nu sevdim. Sevgisine doyamadım. Çok özlüyorum O'nu.
Umarım senin deden de benimki de gitmek istedikleri yerdedir.
Başın sağolsun Manu.
Post a Comment