Uykulu Gözlerle Döndüm Rüyamdan

...ne güzel bir gün...
-merhaba ben kurban
-kurban mı, kınalı kuzu gibi bir şey mi?
ben de tanrı…
-Ne tanrısı?

-Onu henüz söylemediler.

-Bir tahminin var mı ne olabileceğine dair?

-Manzara tanrısı nasıl olur?

-Ne iş yapacaksın?

-gördüğüm manzaraları cümlelere sığdıracak kadar güçlü olacağım ya da gördüğüm manzaralar o kadar güzel olacak ki onların içine bir yere sineceğim

-tanıştığımıza memnun oldum tanrı!
-hemen mi?
Belki ilerde çok konuştuğumu düşünecek, belki saçmaladığımı sanacaksın ya da çok sessiz ya da bir aptal mı yoksa kaçık mı olduğumu düşünürken bağlarını gitgide koparacaksın… Bu işi en iyisi tecrübelerle sabitleyelim ne dersin?
-memnun olurum : ) Zaten çok konuşuyorsun.
-Aranıza oturabilir miyim? Tam kalabalığın merkezine... İnsan etinin sıcaklığına ihtiyacım var bu gece. Kendimi soğuk ve yalnız hissediyorum…
-???
 
-Böyle güzel bir doğa manzarası gördüğümde hep kendimi içinden çıkılmaz bir yalnızlıkta buluyorum ve anlatamıyorum… Ya tam anlatamazsam, ya ağzımdan döküldüğü an basitleşirse, ilginiz dağılırsa ya…  Hiç kimse bir başkasının algısından anlayamaz gerçekliği, yaklaşabilir sadece… Ben bile yani manzara tanrısı. Hem de tasvirleri sevmem pek. Doğanın bu katıksız saf devinimlerini nasıl mükemmel bir cümle dizimiyle tasavvur ettirebilirim ki size damlata damlata…

Neyse ben burada sizin içinize oturup(sinip)sizi izleyeceğim, seslerinizden soyutlanmış bedenlerinizi takip edeceğim, duyamadığım duymayı ikinci plana attığım kıpırdayan dudak hareketlerinizi… Mimiklerinizi, jestlerinizi... Sigarayı tutuşunuzdaki o ince ayrıntıyı, parmak uçlarınızı, dumanı içinize çekerken kıstığınız göz kaslarınızı... Saçınızı bir el hareketiyle umarsızca düzeltişinizi… Kafanızı her hareket ettirişte kasılan ya da gevşeyen boyun kıvrımlarınızı... Ağladığınızda yanaklarınızdan süzülen Niagarayı… Bir cümleye anlam aradığınız anlardaki duruşunuzu... Bunları tekrar tekrar ağır çekime alıp izleyeceğim sizi…

 Sonra sokağa bakacağım; yere, aralarında fütursuzca ot biten taşlara şehrin en işlek caddesinde. Bu konu hakkında düşüneceğim. Bakışlarımı ufka çevirip sonu var mı bu ufkun ve ben ilerledikçe bu çizginin de ilerlediği ve tam o an da o ufuk çizgisinin gösterdiği alanda benden çok uzaklarda neler olup bittiği konusunda meraklanıp vazgeçeceğim bu düşünceden. En son yukarı kaldırıp başımı sokak lambasındaki ışık salınımlarının arasından büyülenmiş bir şekilde bakacağım bir müddet, bana en yakın olan gökyüzüne… Tekrar size baktığımda tüm bunların farkında olmadan sohbetinize devam ettiğinizi görüp, devam edeceğim o sıcaklığınızı almaya aranızdan... Esen hafif rüzgârla yüzümü olabildiğince buluşturup saçlarımın ayaklanmasından haz alacağım… Derin bir nefesle dolduracağım bu muazzam havayı sigara dumanıyla harmanlanmış içime…

Bana bakıyorsun, bense bana yönlendirdiğin cümle içindeki tüm sesleri kaldırıp bir kenara, dudaklarının devinimlerini izliyorum… Farkında olmadan sunduğun bakışlarındaki manaları da...

Sahi ne anlatıyorsun?

- Senin deli olduğundan bahsediyordum.

-Zavallı kadın ne de güzelsin, sonunda görmeye başladın… Bir tanrı manzaralarına sinerken…

...ah ne güzel bir akşam...