Vesaire Portreleri

Söylemesi, fısıldaması, haykırması kendince kanama olan her lanet şiirin bir sahibi vardır. Ama asla şairin aklındaki kişi değildir şiir ve hiç bir şairin sahibi şiiri değildir. İlham perileri yalancı kaypak ve söylemsel orgazmın tetikleyicileridirler çünkü herkes takibatı olan kısmi gerçeklerin peşindeyken, kısmi yalanlara methiye dizmek olsa olsa...

Sonrasın da dalıp bir karanlığına bir aydınlık aramak… Saçma…
Sonrasın da dalıp bir aydınlığına bir karanlık aramak... Saçma…

Dedim ya vesaire vesaire… Saçma…

En diğeri kadar alçak bir başkası gibi... Başkalaşan birazıyla ben. Sonrasıyla siz. Kıvrak cümlelerimizi penis boylarımızla bir tutup vahşi bir orgazm yaşıyoruz her paragrafta. Satırbaşlarına sığdırdığım mastürbatik söylemlerim bana zevkten daha çok rahatlık veriyor anlamsız bulmanızı anlamsız bulduğumu söylerken derin derin izler bırakıyorum olur da dönmez isem, olur da döner isem... Sonra derinlikten kasıt ne? Islanmış bir vajina ağzı gibi dar bakış açıları. Elimde bir pergel ile derdimi anlatmamı istiyorsun afili cümleleri seviyorsun lakin hayat cümle kurmadan roman yazıyor kızım sen hala!

Çekiniyorum, öğretilenlere göre merhamet tanrının son kalesi, atımın şaha kalkmasından hemen önce kirli şövalyelerini karşıma dizen diazem manyağı bir tanrıyi ikna etmem bekleniyor… Ey merhamet sen ne güzelsin, dudakların ne dolgun, gözlerin ne derin dedim ya vesaire vesaire…

Hangi saatte uyuyacağınıza karar veren bir yatakhanede gibi alt alta üst üste vesaire vesaire... Cümleler bitmez ve biz kaybolmayız...!

Hangi saatte sevişeceğinize karar veren bir batakhanede gibi yan yana, sırt sırta. Vesaire vesaire.
Cümleler bitmez ve biz boşalmayız...
Attığımız çığlıklar sahte. Yankıları da öyle.

Aslında kıblemi ne tarafa koysam tanrı yer değiştiriyor. Aslın da göğüslerin meme uçlarında bitmiyor, orda başlıyor haliyle bir tarafı da kalmıyor ibadetin...