Çocukken büyüyünce ne
olacaksın sorusuna, hep mimar olacağım diye cevap verirdim. Büyüdüm ve
yaşadığımı düşündüğüm anlık hayallerle oluşturduğum dünyamda mimarlık
yapıyorum şimdi. Her gece koluma enjekte ettiğim ya da burnumdan
çektiğim bir mutluluğun final sahnesinde bunu düşünüyorum. Ben bir mimarım, uçtuğum derinlikte kösnül tasavvuf var. Yarım yamalak yaptığım
dünya analizinde ise gizemli bir soytarılık. Bu yüzden kimse gülmüyor
şakalarıma.
Hayatın sizden hızlı olduğu
hissettiğiniz anlar mutlaka olmuştur. Ama beşeriyetlerin hız sınırı vardır. Olmalıdır! Eğer kişiliğinizin, karakterinizin size izin
verebileceğinden hızlı yaşarsanız. Hayata tutunmanız gereken yerlerde
durabilmeniz için fren mesafesini ayarlamaz duruma gelirsiniz. Ve
muhakkak sonunda hızlanmadan önceki kendinize çarparsınız.
Manu- İki Yarımın Bir Elması- Cevdet.(birinci bölüm-2)
No comments:
Post a Comment