Seni Sevmiyorum Ankara

Her şeyden önce bu şehirde yapabileceğiniz en iyi şeyin evde sevgiliyle yapılmış bir Pazar kahvaltısı olduğunu bilmenizi isterim. Yemek yemek, atıştırmak bunlar benzer şeyler olsa da kahvaltı Cemal Süreyya’nın Dediği Gibi;

“Yemek yemek üstüne ne düşünüsünüz bilmem

Ama kahvaltının mutlaka bir ilgisiolmalı…”

Kesinlikle var… Ankara’nın bozuk ara sokakların da ilerlerken 70-80’ler çilesine yollarda rastlayabilirsiniz, bu duvara afiş asmayın afişlerini görünce pardox’un manasına tanık olup, ege mahallesi otobüs duraklarındaki inanılmaz kuyrukları görünce çilenin kralına şahit olup, ulan başka semtten hatun bulamadık mı diye içten içe söversiniz Ankara ayazında kaptırdığınız gönlünüze… Bu şehir sizin onu istemediğinizi anlar, siz de onun sizi istemediğini anlarsınız.

 Bir süre Ankara’nın manasız havası alışmakla geçireceksiniz zamanınızı, yapmayın, uğraşmayın. Elinize içinde kısa kollu tişört, şemsiye, eldiven, mont, atkı, güneş gözlüğü ve güneş kremi olan bir valiz ile gezin. Oldu da meclis tarafına gittiniz bot giyin. İlerledikçe dikmenin acımasız ayazı size doğru gelecektir her daim, her mevsim.  Birkaç sefer dikmene gittikten sonra malum lafın neden söylendiğini de anlarsını. “ Ankara’nın dikmeni bir daha gelirsem s.. beni” diyerekten. Bu şehirde yabancı iseniz adresinizi adım başı rastlayabileceğiniz polislere sorun halktan birisine sorarsanız herkes kendi yolunu tarif edecektir. Herkesin kendi yolu olduğu; Sekiz sağa dön, beş sol, iki yüz metre düz yaptığı gizli bir yolu vardır Ankara da. Karşıdan karşıya geçmek bir usta işidir Ankara da yanınızdaki sarışın topuklu hatun kendini yola attı diye sizde atlamayın yola, sizden çok daha hızlı koştuğunu görünce şoka uğramayın. Karşıdan karşıya geçerken yolun geldiği yöne göre yani sağdan geliyorsa sağa, soldan geliyorsa sola birini alın. En son çare iyi yüzme biliyorsan alt geçit kullan.

Birkaç ay sonra Yılmaz Erdoğan’ın ne demek istediğini anlamaya başlarsın;

“Öyle deme Ankara’yı sevmeyene bile zulümdür

Bu kadar insanın neden Ankara’yı bu kadar çok sevdiğini anlamadan

Ankara da yaşamak…”

Sonra her kar yağdığında dilinden dökülür kontrolsüzce “Ankara öyle yakışır ki kar…”

Gün aşırı duyduğunuz sloganlara, yükselin tam ortasında kardeş türkülerden bir parçaya denk gelebilirsiniz hatta kolunuzu sıcacık tutan hatuna fısıldarsınız hemen eğilip.  Yine bir soğuk Ankara gününde hissedersiniz hatunu ne kadar özlediğinizi onun yaslandığı yanınız donduğunda. On ikiden sonra uykuya dalınca Ankara bir bar çıkışı öptünüz hatunun buz tutmuş dudakları çocukluğunuzda yediğiniz yaz buz dondurmaları anımsatabilir size. Ama yinede daha ıslak bir öpücük için aylarca beklemekten iyidir diyip gülümsersiniz. Yazın hep bir yerlere giden arkadaşlarınız, yazın hep Ankara da kalan aklınız olur. Ne kadar yaşarsanız yaşayın bu şehrin sizi istemediğini anlarsınız, o da sizin onu istemediğinizi anlar…