İki Yarımın Bir Elması

Şizofrenik olarak yaşlanmaya başladım. Çöl kaktüslerini anımsatan yeşil tonlardaki cılız hayatıma, bütün kasvetiyle devam ederken, tüm özgüvenimin ve yaşama sevincimin son damlasıyla insan içine karışmaya hazırlanıyordum. Herkes illa bir insanın içine karışır, ben başka insana karışmadan kendime karışmıştım zaten. Soyu sopu belli olmayan bir akrebin, bana boyu kadar görünen zaman dilimi içersinde, aşağılık bir herif tarafından tecavüze uğrayalı tam dokuz ay olmuştu. Belki de içime doldurduğu menilerinden, çapı belirsiz bir kız doğmuştu. Tecavüze uğrayan o ufak çocuğu da ayağına taş bağlayıp denize atmalıyım belki de. Beni uysal biri yapmasa da daha katlanılabilir kılar. Kader çizgimin alın estetiğimi piç ettiğini düşünecek olursak, alnımın tam ortasına,

“dance with me around this fire, the dance of bad
angels,who would love to fly higher,god is love,god
is love and her lover I will be, long to lead the world
in ecstacy”


 




Diye yazmak istiyorum. Bu şarkı benim hayatımın soundtrack’i olsun istiyorum. Böyle naif isteklerim var işte, gerçekleşmesi ahlaka mugayir sayılmayacak ehlileştirilmiş isteklerden bahsedi-yorum. Listedeki çığırtkan isteklerden feragat edip alışverişi kısa kesebilirim insanoğlu ile...
Ferhat Karaağaç- Manu -İki Yarımın Bir Elması