Olsaydı Biri

Ağlamam artık gidenlere…

Kaç sefer daha dinleyebilir bilmiyorum insan aynı şeyi kaç kez yapabilir,

Kaç kez…

Perdelerini araladığım penceremin bana sormadan aldığı esintinin çıplak temimde yarattığı gevşekliği bir yana bırakıp bu sigaranın insanoğlunun en kaypak dostlarından biri olduğu yorumunu yaptım kendi kendime olsaydı birisi yanımda uzatırdım ona da ve bu yorumu ona yapardım. Hatta birazda argoyla süslerdim dudaklarımın ucunda ki sigaranın alevine bakarak…

Üst katta olanlardan bahsederdim adamın kadını bağırta bağırta her pazar nasıl becerdiğini anlatırdım. Onları dinlemekten zevk aldığımı düşündüğünde bunu düşünmesini engellemezdim beklide bunu düşünmekten zevk alırdı. Anlatacak birisi olmayınca ne çok söyleyeceğim oluyor kimse yokken aklıma gelenleri not alsam belki birisi olduğunda notlarımdan seçip okurum.

Gün geçtikçe devlet operasında bacaklarının arasına sığdırmakta zorladığı o omuzlarına gelen kontrabası çalmaya çalışan papyonlu bir devlet sanatçısı gibi oluyorum üstelik alet üzerime zimmetli sırf sigortası olduğu için bu işi yapıyorum gibi. Bide devlet operasının güzel solisti var ve genelde o söylerken onun için daha iyi çalıyorum. Beni hiç fark etmediği kesin… Bütün o şaşalı, beni hiç onurlandırmayan onur konuklarının gözü önünde kalkıp bir gün dudaklarına yapışsam ve sonraki yıllarda kendimden söz ettirsem ya diyorum kendime… Ve böyle bir şeyin hiç olmayacağını bilerek çalmaya devam ediyorum zaten konuklarda yarı uyur şekilde!

 İşte yine oldu siktimin sigarası bitti. Oysa saatlerdir ne anlatıyorum ben. Yeni bir sigaraya alışması ne de zor olacak, biri olsaydışikâyetçi olurdum kesinlikle şu durumdan ve uzatırdım ona da bir tane!

Yeni sigaramdan aldığım ilk fırt da fark ettim ucundaki alevin sesini duyarken daha kaç kez yapabilirim ki bunu kaç kez…

Olsaydı biri yanımda sorardım ona…